प्रचण्ड भन्छन् यो सरकार माओवादीको मूल हो
बादल भन्छन् यो सरकार फोरमको गम्भीर भूल हो
वैद्य भन्छन् यो सरकार अस्ताउन लागेको घाम हो
गच्छदार भन्छन् यो सरकारको ऐतिहासिक काम हो ।

ओली भन्छन् यो सरकार भदौको च्याउ हो
माधव भन्छन् यो सरकार हत्याराको माउ हो
सुशील भन्छन् यो सरकार नियम-कानुन मारा हो
पौडेल भन्छन् यो सरकार टिकाइराख्ने पारा हो ।

कोही भन्छन् यो सरकार मागी खाने थाली हो
कोही भन्छन् यो सरकार माछा मार्ने जाली हो
जनता भन्छन् यो सरकार ओइलाएको फूल हो
तर म भन्छु यो सरकार भत्किएको पुल हो ।
हाल युएइ

म खोरको बाख्रो होइन-रामेश्वर राउत मातृदास
म खोरको बाख्रो होइन
जसलाई तिमी काटेर खान सक्छौ
म गोठको भैंसी होइन
जसलाई तिमी दाम्लोले बाँधेर लान सक्छौ

सम्झ ! म तिम्रो आहारा धान्ने सिनो होइन
तिम्रो छद्मबेसी लोलोपोतोको भारी बोकेर
म तिम्रो टाट्नोमा टन्न अन्न बन्न सक्दिनँ
तिमी जस्तोसुकै कठ्याङ्ग्रिदो तुसारो झर,
वार् इष्र्यालु/विषाक्त खडेरी पर
यी निर्दोष फूलहरूलाई मासेर म अपराधीहरूका लागि
म सुनौलो मार्ग बन्न सक्दिनँ ।

मलाई थाहा छ तिमी को हौ
सबैले बुझेका छन्
तिमी कस्तो कर्म/कुकर्म गर्र्छौ
अजम्बरी फूलको शिर काटेर
आफ्नै माटो र बाटोलाई खर्लप्प ढाँटेर
तिमीले ज्युँदै आफैंलाई मासेका छौ
म खोरको….

सत्य/धर्म/न्याय र विवेकको सर्वोदयलाई बारेर
जननीजन्मभूमिको ढुकढुकी/बलिदानीको बहाव
र, प्रेमका अजस्र धारालाई एकलव्य पारेर
कहिल्यै नजित्ने गरी तिमी हारेका छौ
तिमी आफैंले आफूलाई मारेका छौ
उप्रान्त, लाशैलाशको अभिशप्त भार बोकेर म हिँड्दिनँ
र, आफ्नो अदम्य यात्रालाई म आफैं गिँड्दिनँ
म खोरको बाख्रो होइन….

आफूलाई सुरक्षित किनारमा राखेर
अरूलाई सर्वनाश खरानी बन्न सुर्‍यायौ
शिखरमा पुर्‍याउने फोस्लाङे भ्रम छरेर
तिमीले युगलाई एकमुष्ट पाताल पुर्‍यायौ
रोजरोज तिम्रो टाट्नामा
हाम्रै रगत/पसिनाको भोज छ
हिजोजस्तै आज पनि
हाम्रो भागमा त उही दु:ख र आँसुको भेल छ
तिमी खलाँती/ज्युँदै सास फेर्न बिर्सेकालाई मात्र
सदावहार मोजमस्तीको भ्रम छ
गर, अझै हाम्रा यी न्याय र निष्ठाका बस्तीमा
भएजति पीडा र अन्यायको खौलो भर
के समयको आह्वान नै हो त तिम्रो सुख चयन
समयलाई लाछिएको हाँगाको कहिल्यै विश्वास छैन
म खोरको बाख्रो होइन…

झर चर्न बाँकी कहाँकहाँ छन् चर
अभिन्न विश्वास, धरती र अनन्त आकाश
यही रहेछ घर जीवनको भर
ए ˜ विश्वासहीन अनिकालका ढिकी !
यी निर्दोष पन्छीका प्राणपखेरु उडाएर
तिमी अन्धकार आँधीको बयान/तमसुक हौ
भरोसाहीन छौ तिमी गहिराको पैरो/गोहीको आँसु
आफैं मर्जी/आफ्नै निर्णय
बिथोल्न नआऊ तिमी र्व्यर्थका त्रास/भय
अविनाशी घाम र अविचलित जूनसँगै सधैं
जोडिने छ नाता/हुनेछ प्रणय
उप्रान्त, म कहिल्यै अन्धकारको भारी बोक्ने छैन
म खोरको बाख्रो होइन…
-वशिष्ठधाम, निर्झ दिलचेत, सिन्धुबस्ती