राखेपको नाम ‘गिनिज बुक’मा !!

राष्ट्रिय खेलकुद परिषद्का सदस्यसचिव केशवकुमार विष्टले विगत एक वर्षमा राखेपमा जिरो प्रतिशत भ्रष्टाचार भएको बताएका छन् । बिष्टले जग हँसाउन यस्तो भनेका हुन् कि साँच्चिकै खेलकुदमा जिरो प्रतिशत भ्रष्टाचार भएको हो ? अहिले चर्चाको विषय बनेको छ । विगत एक वर्षमा राखेपमा एक रुपैयाँको पनि भ्रष्टाचार नभएको राखेप मुलुकको एक मात्र संस्था भएको विष्टले दाबी गरेका छन् । खेलकुदमा भ्रष्टाचार नभएर विष्टले यस्तो दाबी गरेका हुन् कि सबैभन्दा बढी भ्रष्टाचार हुने निकाय राखेप हो भने सङ्केत गर्न खोजेका हुन् त्यो अहिले बुझिनसक्नु भएको छ । अन्यथा हरेक दिन अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धानबाट भ्रष्टाचार गरेको आरोपमा राखेपमा कसरी पत्र आउँछ त्यो आफैँमा प्रश्नवाचक बनेको छ । सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा अख्तियारले हरेक दिन भ्रष्टाचार गरेको आरोपमा राखेपमा तीन–चारवटा पत्र पठाउँछ । तर, राखेप पुगेपछि ती पत्र कहाँ गायब हुन्छन् ? त्यो रहस्यमय बनेको छ । कसले भ्रष्टाचार गरेको थियो, राखेप या राखेपका कर्मचारी ? त्यसको अहिलेसम्म राखेपका पदाधिकारी र कर्मचारीले सुइँकोसमेत लाग्न दिएका छैनन् । तसर्थ अहिले प्रश्न खडा भएको छ– भ्रष्टाचारसम्बन्धी कुरा कसरी र कसले मिलाइरहेको छ त्यो खोजीको विषय बनेको छ । कतै अख्तियारका कर्मचारीको पनि यसमा मिलेमतो त छैन ? शङ्का–उपशङ्का गर्नु स्वाभाविकै भएको छ । अन्यथा अर्बौंको हिसाबकिताब राखिने ठाउँमा शून्य प्रतिशत भ्रष्टाचार हुनु आफँैमा विश्व कीर्तिमान होइन र ? यस्तो हो भने राखेपको नाम गिनिज बुक अफ वल्र्ड रेकर्डमा दर्ता गरिनुपर्छ । यसको जानकारी विश्वभरका खेलकुदका संस्थालाई दिनुपर्छ । उनीहरूले पनि राखेपको यस्तो ऐतिहासिक अनि कीर्तिमानी उपलब्धिबारे पढ्न पाउनुपर्छ ।

राष्ट्रिय खेलकुदले औचित्य पुष्टि गर्न सक्ला ?
विगतमा आयोजना भएका राष्ट्रिय खेलकुद प्रतियोगिताहरूको विश्लेषण गर्दा नाक नखुम्च्याउने र विरोध नगर्ने खेलकुदमा कमै भेटिएलान् । राजधानी काठमाडौंमा आयोजना भएका राष्ट्रिय प्रतियोगिता होस् या बाहिर सहरमा सबको आयोजना निकै फितलो थियो । साँचो रूपमा भन्नुपर्दा ती प्रतियोगिता राष्ट्रिय प्रतियोगिताजस्ता समेत थिएनन् भन्दा अतिसयोक्ति नहोला । यसरी अहिलेसम्म राष्ट्रिय खेलकुद प्रतियोगिताका नामले मात्र राष्ट्रिय प्रतियोगितामा बन्न पुगेका छन् । यस्तो अवस्थामा पूर्वाञ्चलमा आगामी फागुनमा आयोजना हुन गइरहेको सातौँ राष्ट्रिय खेलकुदप्रति प्रश्न उठ्नु स्वाभाविकै हो । के सातौँ पनि विगतका राष्ट्रिय प्रतियोगिताजस्तै गरी आयोजना गरिने त होइन ? अहिले चर्चा–परिचर्चा चलेको छ । तर, राष्ट्रिय राखेपका सदस्यसचिव केशवकुमार विष्टले विगतलाई स्मरण गरेर राष्ट्रिय प्रतियोगिताको गरिमामाथि आँच नपुर्‍याउन अनुरोध गरेका छन् । विगतमा के भयो त्यो बिर्सिनुहोस् भन्दै विष्टले पूर्वाञ्चलमा आयोजना हुने सातौँ ऐतिहासिक राष्ट्रिय प्रतियोगिता हुने भनेर दाबी गरेका छन् । टुँडिखेल, खुुलाचौर र बारीका कान्लामा प्रतियोगिता आयोजना हुनेछैन । सबै खेलहरू रंगशाला र कभर्डहलमा हुनेछन् । सबै खेलाडीले सातौँलाई वास्तविक रूपमा राष्ट्रिय खेल भएको अनुभव गर्नेछन् । यसका लागि पूरै सहरका बासिन्दा युद्धस्तरमा लागेको र सहयोगी हातसमेत बढाइरहेको विष्टले बताएका छन् । यस्तो अवस्थामा राष्ट्रिय खेलकुदले आफ्नो औचित्य पुष्टि गर्न सक्छ या सक्तैन ? नयाँ हिरो जन्माउन सक्छ या सक्तैन ? विष्टको कथन व्यवहारमा परिणत हुन्छ या हुँदैन त्यो प्रतीक्षाको विषय बनेको छ ।