सुनको चिहान

✍ नरोत्तम श्रेष्ठ रातको बाह्र बजेको सन्नाटाबादलभित्र चट्याङकोगडयाङगुडुङको पट्यारलाग्दो सन्त्रासहुरीले बोटबिरुवा बत्ताएकोअत्यासलाग्दो वातावरण,लास नबोकेरै घाट दौडिरहेकामलामीका तँछाडमछाड लस्कर,त्यही सन्नाटामासुटुक्क आफूलाई समाहित गर्दैचिताको आगो ताप्नचिहानतिर लम्किरहेका पदचापहरू,चिहानको छेउ- मेरो दृष्टिअसरल्ल पहेँलो कात्रोमा बेरिएकाबेवारिसी लासको झुन्ड, कैयौँ दिन अन्नपानी नदिइसुनको तपक कोचीकोचीसुनपानीमै चुर्लुम्म डुबाइबीभत्स हत्या गरिएकाअसाधारण लास,नराम्रोसँग धड्किरहेको मुटु, लासको कात्रो हटाउनबिस्तारै बिस्तारैसक्रिय हत्केलाहरू,भयङ्कर… अति भयङ्कर…भूतको दुनियाँमाएघार…